garip zamanlar..

hani iki hafta boyunca yazmamistim ya, öyle bir aram acilmis ki tutulup kaliyorum klavyenin basinda.. genel birseyler yazmak kolay da, konusur gibi yazmakta zorlaniyorum nedense.. kac kaydi basladim sildim sayisini hatirlamiyorum.. yazmis olmak icin de yazamam elbette.. zorlama olmuyor bu isler haliyle.. neyse ki son iki kayitla isinma turlarini yapmis bulundum, artik yazabilirim :)

öyle cabuk geciyor ki zaman.. öyle cok yapilmasi gereken is var ki.. ve ben yine is siralamalarimda bile isteye öyle cok hata yapiyorum ki, beni görenler kitap okumanin zararli birsey olduguna inanabilirler..  ki böylesi gercekten zararli! 'isler bekleyedursun ben su kitabi da aradan cikarayim' diye diye 5 kitap bitirmisim, okumam gereken cok daha önemli literatürler olmasina ragmen.. hayir bir de okugum her kitabin artik ayri bir sorumluluk olmasi da cabasi.. -hakkinda yazmayi fazla mi ciddiye aliyorum ne?- neyse onlari yavas yavas hallederim de, artik derslerime ciddi anlamda daha fazla konsantre olmam lazim..

bilgisayar sorunumsa halen cözülmedi.. laptobum cok kötü oldugundan, ona verecegimiz her parayi fazladan masraf olarak görüyoruz.. yeni bilgisayar alacaktik zaten kendi evimize, bu yüzden bilgisayari simdiden alip benim de kullanmaya baslamam mantikli geldi.. ama umulmadik harcamalar cikinca, maddi sebeplerden dolayi onu da ertelememiz gerekti.. yani kaldim yine laptoba :( bugün artik kablo siparisi vericem, simdi baktim fiyatlara da neyse ki cok pahali degilmis :)

bunun disinda efendim, burda yine karlar örttü güzelce her yeri.. masalsi bir güzellik vardi yine sokaklarda.. bir de isciler sabah kaldirmasa :) kimse bir yere gitmese, hayat dursa.. dokunulmamis karlari pencerelerimizden seyretsek.. biraz daha kar yagsa, biz salep'imizi yudumlasak.. bir de sömine citirtisi olsa fonda, öylece düsüncelere dalsak.. tadindan yenmeyecek bir hayal benim icin.. gerceklesmesi güc, ama düsünmesi bile güzel..

bir yandan da hasretin tedirginligi var icimde.. sali günü iki haftaligina ailesinin yanina gidecek nisanlim.. gitmesine ne kadar tesvik ettiysem de kaldirmasi da bir o kadar güc benim icin..  düsündükce hüznüm boguyor beni sanki simdiden.. tek tesellim rahat evinde, huzurlu günler gecirecegini bilmek.. ve onun gitmesiyle tüm cocuklari uzaklarda olan kayinvalidemin hasretinin biraz olsun dinecek olmasi.. zor birsey dört cocuk annesi olmak ve hicbirini ihtiyacin oldugun anda görememek.. gercekten zor..

benden simdilik bu kadar.. simdi ders calisma zamani :) hayirli günler dilegiyle..