sofraya oturmadan önce anlamli bir konusmayla birlikte hediye takdim ederek basladi hersey..
akabinde yaptığım her yemeğe sanat eseri muamalesi yapmalar..
yemeği bırakın patlattığım mısıra ayrı hayran kalmalar..
tazelediğim her çay için 'çok kibarsınız, teşekkür ederim' demeler..
ve profiterollerin de benim tarafından yapıldığını öğrendikten sonra, mutfaktan duyulacak kadar bir hayranlık çığlığı, tadına baktıktan sonra binler teşekkür falan filan..
esime 'cok sanslisin, esin harika yemek yapiyor' demeler.. ama 'benim de esim iyi yemek yapar' demeyi ihmal etmeyip haniminin da gönlünü hos tutmalar..
bu kadar pohpohlanmak pek iyi pek güzeldi de, yine de o hanimin yerinde olmak istemezdim :)
yeniden merhaba derken bu sayfaya, ta mayıs ayından kalma bu taslağı paylaşmak istedim.. inşaallah yeniden buralardayım :)
muhabbet ile..
